Zora je skidala mrak sa neba nad švedskim Oresundom, iz onog mraka su kao iz djevojackih snova izranjale sjenke a iz njih bijela jedra. Tišinu praskozorja je prekinuo pisak brodske sirene, dubok i udaljen. Tamo gdje se sastaju nebo i pucina, praveci lelujavu plavicastu zavjesu, plovio je brod sa snježno bijelim razapetim jedrima. Starac je, na štap oslonjen, stavio ruku iznad ociju napinjuci ih ne bi li ime procitao, ali su se slova stapala u dugacku plohu koja je mogla bilo šta da znaci. “Gale .....